Zdjęcia na szczęście nie oddają grozy sytuacji, i może to dobrze, bo oglądanie ich przy dziennym świetle grozi wstrząsem. Horror, teksańska masakra piłą mechaniczną. Dosłownie, no może nie była to historia z Teksasu, ale grozy to nie zmniejsza.
Jakie błędy można popełnić, zostały popełnione. Czyli tu piszemy ku przestrodze.
Błędy popełnili wykonawcy, ale i nie tylko. Pierwszy błąd to wyliczenia konstruktora, który założył zbyt krótkie belki, szczególnie płatwie na murłaty. Dobrze, że zamówiłem z zapasem, i że założyłem zbyt szeroki okap, ale to i tak trochę mało.
Natomiast wykonawcy dokonali tu cudów braku kompetencji. Po pierwsze dach musi robić fachowiec od dachu, czyli cieśla. Panowie okazali się, że z cieślą mają tyle wspólnego, co nic. Na koniec to przyznali twierdząc, że owszem mieli cieślę, ale dwa miesiące wcześniej się rzekomo potłukł i połamał żebra. Nie ustalono czy upadek był z dachu, czy może po prostu było to zejście z imprezy.
Chłopcy się tym jednak nie przejęli i stwierdzili, nic oczywiście nie mówiąc, że spokojnie dadzą radę, a dach jest bardzo prosty, dwuspadowy, to taki przecież każdy ułoży, nawet oni.
No i zaczęli układać. Nie skończyli, bo choć sam na cieśli się nie znam, to krzywo położone krokwie, na pół łokcia w stosunku do pionu, jednak raziły nawet bardzo tolerancyjnego inwestora.
Nie trafione podcięcia krokwi na murłaty, ratowanie się klinikami. Niechlujność. Jakby krowa wlazła do opery. Strach patrzeć. Za ten zakres prac uprzejmie podziękowałem. Do jętek już nie zostali dopuszczeni, co by jednak coś zostało niepopsute radosną twórczości panów, co nawet 'młodego technika' nie przejrzeli.
Wniosek prosty: na dach należy zapraszać wykwalifikowanego cieślę. Sprawdzić źródła, czy na pewno się zna. I zapytać, czy nie połamał się ostatnio. I czy nie spadł z dachu.
Druga, obecna, ekipa pracuje już szybko, sprawnie, naprawiając, to co zepsute, z pomysłami na to co niezaprojektowane. Aż miło patrzeć i słuchać. Na sercu znacznie lżej. W kieszeni rzecz jasna też.
